Atmosferische cyclus

Vriend, ik zie dat het zwaar weegt
Plakkend aan de rand van de toog
Vriend, ik wil niet dat je opgeeft
Het bloed doordrenkt in je oog

Werken van negen tot vijf,
zuipen van vijf tot negen.
Vocht verdwijnt uit je lijf.
Heeft een kraag van schuim gekregen.

Die overvolle emmer
drink je niet zomaar leeg.
Hij blijft zichzelf vullen,
met elke slok die je neemt.

Morgen weer hetzelfde lied,
vandaag een dag verkloot
Een kruis in je kalender,
een vakje dichter bij je dood\

Laten we gaan zoeken,
naar iets dat jou laat leven
Natuurlijk mag je vloeken
Maar laten we bewegen

Wat kan jou verwarmen
Wat kan jou doen gloeien?
Verdamp je emmer water.
en laat die regen jou weer voeden.